BƏZİ ŞEYLƏRƏ ƏLİM ÇATMIR
İndi yaşasaydın sənə də “sabunbişirən”–deyəcəkdilər.
“Millət necə tarac olur-olsun”-deməyini etinasızlığa bağlayacaq, “Bizdə bu soyuq qanları neylərdin, İlahi” nalənə “vətənşüvənlər” antimillilik donu geydirəcəkdi. Hansı maddə ilə hansı cinayət işi açacaqdılar, onu bilmirəm.
“Qanun hörümçək toruna bənzəyir”, yalnız zəifləri tutub güclülərə gücü çatmadığı bu gün özünü göstərir.
Nizaminin “Sultan Səncər və Qarı” hekayəsindəki…
Ay səni sağ ol, onu bir bilən varmı? Guya Mirzə Cəlilini, Sabirini, Axundovunu, Hacıbəylisini çoxmu dərindən bilirik.
Nə isə. Bu bilinməyənlərdən Qarı kimi Sultanın qapısına dayanıb nə şikayət etmək fikrim var, nə də ki zaman, durum buna müsaitdir. Çünki dünyada koronavirus- (əslində taxt-taca oturmaq vurusu da) dolaşır. Ona görə məktub niyə olmasın!
“Yetişməyən o qədər məktublar qalıb. Poçt yox, zibil qutularında. Həyatın çöpə atılan yerdə…”- bunu tamamlamayım.
Belə yazdığım üçün asılma, kəsilmə təhlükəsindən qorxmaq cəhənnəm, buna görə sənin “yelin” hansısa qohumunu vurar-deyilən məmləkətdə -yox məmləkət də yazmaq olmaz- Parisdə, Hindistanda, İranda, Turanda…
Bizdə hər yer firfiravandır. Qurd quzu ilə otlayır. Təbii niyə də otlamasın. Quzulaşıb özümüzü yem kimi atmışıq qurdun qabağına…
Ox, nə rahatmış fikri dolanbacdan, yalanbacdan keçirmədən söyləmək. Yoxsa sətiri yüklə, sonra altında məna aransın. Üstündə beyin daşımayanların hərf altında məna axtarmasını istəyəcək qədər də ehtiyatsız olmamaq lazım. Çünki hərif hərf tanımaz, amma yükünü yüngülləşdirməkdən ötrü səni elə yüklər ki…. Milliyətini belə unudarsan, səsin gəlməz…
Səsin gələr də, amma Lefortova deyilən yer kimi olan yerlərdən… Hər ölkədə ondan var…
Söhbət bizdən getmir, Parisdən ya da Ərşdən –Gürşdən yazdığım üçün oralardan gedir.
-Yazdınmı, Mirzə?
-Anlamadığım şeyi necə yazım?
-Guya hər yazılan anlaşılandır ki? 1400 ildən çoxdur ki, Allahın kitabını anlamırıq. Mənim Ərşə çxan Gürşüm hardan anlaşılacaq ki… Heç özüm gürş nə olduğunu bilmirəm.
Sən yaz! Zərdabi deyirdi ki, daşı əridən su, beyinləri də dələn -deşən söz olar.
Amma öz dilimizdə yaz. Çünki öz dilimizdə yazılanda, yazanda nə bir yerə, nə də birinci yerə qoyurlar. Haradamı? Hər yerdə.
Xəlil Cebran belə ingiliscəsi axsayanda –öz dilində yazanda anlaşılmadı. “Peyğəmbər” əsəri yazıb ey. İndi filosofdur, ingiliscədən belə tərcümə edib oxuyurlar. Məni yox, o fəlsəfi fikir xiridarını.
Mənim Ərşim-Gürşüm sadəcə yuxarıya xitabdır. İndi yuxarı deyincə yanlış anlaşılmasın. Yuxarı, yəni göylərə. Ondan yuxarı ilə işim yoxdur!
Ondan yuxarı olan da özünü ONUN kimi aparmır. Onun adına nə deyirlər?- Kim və nə sualına eyni anda cavab VERƏN!
Və sonunda Ondan-Yaradandan, Allahdan nə istəyirəm: Uca boy. Çünki bəzi şeylərə əlim çatmır!
Tünzalə Vəliqızı,
Moskva
02.06.2020
